Στην αναρρίχηση όπως και στην ορειβασία υπάρχουν πίνακες που κατατάσσουν την κάθε διαδρομή ανάλογα με τη δυσκολία της. Αναπτύχθηκαν διάφορα συστήματα με βασικό παράγοντα διαχωρισμου τη χώρα, έτσι υπάρχει το αμερικάνικο, το γερμανικό ή το γαλλικό. Έτσι οι διαδρομές στα Μετέωρα βαθμολογούνται κυρίως με το γερμανικό σύστημα (III, IV κτλ) μιας και οι περισσότερες διαδρομές έχουν ανοιχτεί από Γερμανούς ενώ στα αναρριχητικά πεδία της Καλύμνου οι βαθμολογίες είναι 4a, 5b κτλ.
Η βαθμολόγηση όμως της τεχνικής δυσκολίας, είναι απαραίτητη, γιατί βοηθάει τον αναρριχητή να κατανοήσει κατά πόσο μια αναρρίχηση ή ανάβαση, είναι γι’ αυτόν εφικτή, αλλά και τι εξοπλισμό θα χρειαστεί. Η βαθμολόγηση, είναι πάντα υποκειμενική (αφού την ορίζει αυτός/οί που έκαναν τη πρώτη ανάβαση), αλλά πολλές φορές αυτή διορθώνεται από επόμενες επαναλήψεις.
Η βαθμολόγηση (σε όλα τα συστήματα), αφορά τόσο τη γενική δυσκολία μιας διαδρομής (ποιότητα βράχου, δυνατότητα ασφάλισης κλπ.), όσο και τις επιμέρους σχοινιές. Στις διαδρομές sport μιας σχοινιάς, βαθμoλογείται η μεγαλύτερη δυσκολία.
Οι διαφορές ανάμεσα σε πεδία, αλλά και είδη πετρωμάτων, πολλές φορές δυσκολεύουν τους αναρριχητές. Ένας αναρριχητής που σκαρφαλώνει ασβεστόλιθο, θα χρειαστεί αρκετή προσπάθεια για να επαναλάβει διαδρομή ίδιας δυσκολίας σε γρανίτη και το αντίθετο.
Ακολουθήστε μας στα Social