ΕΞΟΡΜΗΣΗ ΣΤΑ ΟΡΗ ΣΟΥΛΙΟΥ

Την Κυριακή 2 Δεκεμβρίου ο Σύλλογός μας θα πραγματοποιήσει εξόρμηση στα Όρη Σουλίου με το εξής πρόγραμμα: 
Θα ξεκινήσουμε από τα Σερζιανά Ιωαννίνων, θα ανέβουμε στην κορυφή Φλάμπουρο (1.215μ.), στην συνέχεια θα περπατήσουμε στην κορυφογραμμή Μούργκας, έως την κορυφή Βούτσι (1.553μ.) και στην συνέχεια θα κατέβουμε στο Σούλι. 

ΩΡΕΣ ΠΟΡΕΙΑΣ: 7- 8 . ΒΑΘΜΟΣ ΔΥΣΚΟΛΙΑΣ: 2 . 

Αναχώρηση στις 07:00΄ από την πλατεία Ανδρούτσου για Σερζιανά.  
Η μετακίνηση θα γίνει με λεωφορείο.

Δηλώσεις συμμετοχής στον αρχηγό της εξόρμησης, Τόκα Ευάγγελο ( 6977224293 ) και στα γραφεία του Συλλόγου (2682102004). 

Πάμε λοιπόν να περπατήσουμε στα βουνά, όπου οι Σουλιώτες ζούσαν ελεύθεροι και που έχουν δοξάσει με τους αγώνες τους και τις λαμπρές τους νίκες ενάντια στην οθωμανική αυτοκρατορία και τον Αλή Πασά, από το 1635 έως το 1803-1804.

( https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%B9%CF%8E%CF%84%CE%B5%CF%82)

Αυτοί οι ένδοξοι αγώνες τους, έχουν κάνει όλον τον κόσμο να τους θαυμάζει και έχουν εμπνεύσει ποιητές, όπως ο Ανδρέας Κάλβος  και ο Αριστοτέλης Βαλαωρίτης.

(http://www.greek-language.gr/digitalResources/literature/tools/concordance/browse.html?cnd_id=5&text_id=959 )

(https://el.wikisource.org/wiki/%CE%97_%CF%86%CF%85%CE%B3%CE%AE)

Ανδρέας Κάλβος:  ᾨδὴ Πέμπτη. Εἰς Σούλι (απόσπασμα)

Βράχοι ὑψηλοί, διαβόητοι,
βουνὰ τοῦ τετραχώρου,
ἀπὸ σᾶς καταβαίνουσι
πολλοὶ καὶ δυνατοὶ
ἀδάμαστοι ἄνδρες. 

Κάθε χέρι, κλαδὶ·
κάθε κεφάλι φέρνει
στέφανον· ἀπὸ βράχον
πηδάουν εἰς βράχον ψάλλοντες
πολέμιον ᾆσμα. 

 «Μακρὰν καὶ σκοτεινὴν
»ζωὴν τὰ παλληκάρια
»μισοῦν· ὄνομα ἀθάνατον
»θέλουν καὶ τάφον ἔντιμον
»ἀντὶς διὰ στρῶμα.»...............................

Αριστοτέλης Βαλαωρίτης

Η ΦΥΓΗ (απόσπασμα)

«Τἄλογο! τἄλογο, Ὀμὲρ Βριόνη.
Τὸ Σοῦλι ἑχούμησε καὶ μᾶς πλακώνει.
Τ' ἄλογο! τ' ἄλογο! ἀκοῦς σουρίζουν
ζεστὰ τὰ βόλια τους, μᾶς φοβερίζουν.

»Γιὰ δὲς σὰ δαίμονες μὲ πελεκᾶνε!
Κάτου ἀπ' τὸ βράχο τους πῶς ροβολᾶνε!
Δὲς τὰ κεφάλια μας, δὲς τὰ κουφάρια,
κυλᾶνε ἀνάκατα σὰν νἆν' λιθάρια.

»Τἄλογο! τἄλογο! Ἀκοῦς πῶς σκούζουν!
Οἱ λύκοι φθάσανε, ρυάζονται, γρούζουν.
Ἄνοιξ' ἡ κόλαση καὶ μου ξερνάει
τὸν μαῦρον κόσμο της γιὰ νὰ μὲ φάῃ.

»Βριόνη, πρόφθασε· ἀκόμη λίγο,
κι' ἀπὸ τὰ νύχια τους δὲ θὰ ξεφύγω.
Τἄλογο!... Γνώρισα τὴ φουστανέλλα
τοῦ ἐχθροῦ μου τἄσπονδου Λάμπρου Τζαβέλλα........................................